***for English scroll down***
INTEGERE PERFORMANCE MAAKT EINDIGHEID INVOELBAAR
Marcelle Schots | 5 December 2018 | Theaterkrant
https://www.theaterkrant.nl/recensie/departing-landscapes/keren-levi-neverlike/
Gezien op 29 november 2018, Polyphonic Songs, Veem House for Performance, Amsterdam
Departing Landscapes is een nieuwe solo waarmee choreograaf Keren Levi sinds lange tijd weer zelf op het toneel staat. Tijdens de performance is de ruimte van het Veem House for Performance leeg en donker omlijst, behalve een wit oplichtende horizontale baan op het achterdoek.
In het eerste deel beweegt Levi zich vanaf het midden van die baan langzaam en loodrecht naar voren, terwijl zij verhaalt over het samenkomen op een begraafplaats. De steen op het graf van een familielid wordt geplaatst na een periode van 30 dagen rouw. Naasten als vader en broer worden gaandeweg geïntroduceerd, zonder al te veel details prijs te geven. Zo ontstaat een beeld van de situatie waarin en passant intimiteit en afstand tussen de familieleden worden geschetst. Vertellen gaat soms onverwacht over in zingen, wat lucht geeft aan het zware onderwerp.
Vlak voor het publiek beland, heeft de familie in haar verhaal zich verplaatst naar het appartement van de overledene. Levi mag er een aandenken uitzoeken. De witte doos die zij tot dan toe in haar handen droeg, wordt geopend. Door zich in de poses die zij op foto’s aannam te verplaatsen, schept zij een beeld van de overleden vrouw. Levi draagt een blouse met ruches, een hooggesloten broek en wit glimmende plateauzolen, verwijzingen naar de ijdelheid van de vrouw?
Dichtbij het publiek komt ook het kantelpunt tussen vertellen en bewegen, op deze plaats doet ze beide voordat dezelfde route in het laatste deel terug afgelegd wordt. Nu zwijgt ze en nemen haar lichaam en de bewegingen die ze maakt het over. Handen en armen buigen, in herhaalde sequenties. Er wordt afgetast, naar balans gezocht, uitgereikt om uiteindelijk bij het beginpunt te eindigen. De cirkel is rond.
Departing Landscapes is een intieme en integere performance en heeft een heldere opzet. Levi is een overtuigend beweger, subtiele details trekken meteen aandacht. Ze weet je ook moeiteloos mee te krijgen in haar verhaal, je ziet de beelden en landschappen die zij schetst. Dat maakt het spel met herinneringen, familiebanden, verlies en het besef van eindigheid invoelbaar.
Departing Landscapes was te zien tijdens het driedaagse evenement Polyphonic Songs, waar voornamelijk vrouwenstemmen klonken. Voorafgaand aan de voorstelling van Levi, presenteerde componiste Genevieve Murphy haar muziekperformance-installatie The One I Feed. Naast twee accordeonisten krijgt het publiek een actieve rol in het in beweging brengen van de installatie, waardoor een saamhorige sfeer ontstaat. Als hekkensluiter werd de solo 1: Songs van Nicole Beutler getoond, niet in de meest sterke uitvoering ditmaal. Het maakte de avond helaas ook onnodig lang.
INTEGRITY OF PERFORMANCE MAKES FINITENESS NOTICEABLE
Marcelle Schots | 5 December 2018 | Theaterkrant
Departing Landscapes is a new solo for choreographer Keren Levi who has not been on stage for a long time. During the performance, the space of Veem House for Performance is blank and darkly framed, except for a white illuminated horizontal track on the back cloth.
In the first movement, Levi moves slowly and perpendicularly from the center of that orbit, while she recounts the coming together at a cemetery. The stone on the grave of a relative is placed after a period of 30 days of mourning. Family members such as father and brother are gradually introduced, without sacrificing too many details. This creates an image of the situation in which intimacy and distance between the family members are outlined in passing. Telling sometimes turns into singing, which gives some air to the heavy subject.
Right before the public, the family in her story moved to the apartment of the deceased. Levi can pick out a souvenir. The white box she held until then in her hands is opened. By embodying the poses she describes from the photographs found in the box, she creates an image of the deceased woman. Levi wears a blouse with ruffles, high-trousers and white shiny platform soles, references to the vanity of the woman?
Near the audience also comes the tipping point between telling and moving, at this place they do both before the same route in the last part is taken back. Now she is silent and takes over her body and the movements she makes. Bending hands and arms in repeated sequences. It is scanned, searched for balance, handed out to eventually end at the starting point. The circle is round.
Departing Landscapes is an intimate and integer performance and has a clear design. Levi is a convincing mover, subtle details attract attention immediately. She also knows how to effortlessly get into her story, you see the images and landscapes that she sketches. That makes the game tangible with memories, family ties, loss and the awareness of finiteness.
Departing Landscapes was on view during the three-day event Polyphonic Songs , where mainly female voices sounded. Prior to the presentation of Levi, composer Genevieve Murphy presented her music performance installation The One I Feed . In addition to two accordion players, the audience gets an active role in bringing the installation into motion, creating a cohesive atmosphere. The solo 1: Songs by Nicole Beutler was shown as the last album, not in the strongest performance this time. Unfortunately, it also made the evening unnecessarily long.
